ความรัก…หรือ…เงิน!!
บทที่ 1
ครอบครัวแคร๊กสันอาศัยอยู่ในประเทศที่อยู่ใกล้เมืองเคมบริดจ์
ประมาณครึ่งไมล์จากหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดและประมาณหนึ่งไมล์จากแม่น้ำ พวกเขามีบ้านที่เก่าแก่ขนาดใหญ่ที่มีสวนที่สวยงาม
ที่เต็มไปด้วยดอกไม้มากมาย และต้นไม้ที่อายุยืนยาวเป็นจำนวนมาก
เช้าของวันพฤหัสบดี
ในเดือนกรกฎาคม แจ๊คกี้ได้กลับมาจากสวน เธอเป็นผู้หญิงที่สูง รูปร่างอ้วน
อายุสามสิบปี มันเป็นวันที่ร้อนที่สุดของปี
แต่เธอก็สวมกระโปรงสีน้ำตาลและสวมเสื้อสีเหลือง
เธอเดินเข้ามาในครัวเพื่อต้องการหาน้ำดื่ม ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้น
“ สวัสดี , นี้ไดแอน
ฉันต้องการคุยกับแม่ของเธอ ”
“ แม่ไม่ได้อยู่ที่นี้ แม่ไปพบแพทย์ ” แจ๊คกี้กล่าว
“
ทำไม! เกิดอะไรขึ้น ”
“ ไม่มีอะไร ทำไมคุณไม่โทหาละ? คุณน่าจะมาสุดสัปดาห์นี้นะ
แม่จะมาหาทุกคนที่นี้ ” แจ๊คกี้พูด
“
โอเค ฉันจะไป ฉันกำลังจะโทรเพราะว่าฉันไม่มีเงินค่าตั๋วรถไฟ ”
“ ไม่มีเงิน ! แม่มักจะให้เงินคุณบ่อยๆ ”
“ ค่าโทรศัพท์มันแพงมาก ” ไดแอนกล่าวอย่างเย็นชา “
ช่วยโทรหาแม่ให้หน่อยฉันต้องการเงิน ”
แจ๊คกี้วางโทรศัพท์ลง
เธอเอาบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าของเธอและเริ่มสูบมัน เธอรู้สึกโกรธเพราะว่า
พี่สาวของเธอมักจะถามเรื่องเงินเสมอ ไดแอนมีอายุ 20 ปี เธอมีอายุน้อยที่สุดในครอบครัว
เธออาศัยอยู่ในลอนดอนในห้องหนึ่งของบ้านหลังใหญ่ เธอมีความต้องการที่จะเป็นนักร้อง
เธอร้องเพลงเพราะมาก แต่เธอไม่เคยได้ทำงาน
แจ๊คกี้กลับเข้ามาในครัว
และเริ่มทำแซนวิช ทันใดนั้น!! ประตูหลังถูกเปิดออกมา และแม่ของหล่อนก็เข้ามาในห้อง
“ มันร้อนมาก !! ” มอลลี่กล่าว
หล่อนถอดหมวกและวางไว้บนโต๊ะ หล่อนเป็นผู้หญิงที่สูง ผิวเข้ม และมีดวงตาที่สวยงาม
สุนัขสีดำสองตัวขนาดใหญ่
เข้ามาในห้องครัว และได้วิ่งไปที่หล่อน เธอนั่งลงและเอามือของเธอวางไว้บนหัวของพวกมัน
แจ๊คกี้วางแซนวิชลงบนโต๊ะ แล้วหันมาพูดกับแม่
“ ไดแอนโทรมา เธอต้องการเงิน เพื่อซื้อตั๋วรถไฟ ”
มอลลี่หลับตา แล้วลุกขึ้นยืน “ ช่วงบ่ายนี้ ฉันต้องการให้เธอจัดบ้านให้พร้อมสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ ”
“
โอ่ว!! หลังจากนั้นโปรดไปที่หมู่บ้านถัดไป
และไปรับแท็บเล็ตของฉันด้วย ”
“ ได้ค่ะ แม่ ” แจ๊คกี้กล่าว
ในขณะที่มอลลี่กำลังเดินไปที่ประตู
แจ๊คกี๊ได้เรียกหล่อนเอาไว้
“
แม่! ได้โปรดรอก่อน ” “ ปีเตอร์ ฮอบส์
ได้มาที่นี้เมื่อเช้านี้ ”
“ เขาโกรธมากเกี่ยวกับจดหมายฉบับนั้น เขาเสียงานของเขา แม่ก็รู้ ”
“ ทำไมแม่ไม่เขียนถึงสำนักงานของเขา ? ” “ เขาต้องการคุยกับมาเกี่ยวกับมัน
”
“ ดี!! ฉันไม่ต้องการคุยกับเขา ” มอลลี่กล่าว
ในขณะที่มอลลี่กำลังเปิดประตู
แจ๊คกี้ก็ได้พูดขึ้นว่า
“ แต่แม่ไม่เข้าใจ เขาอายุ 17 และมันก็เป็นงานแรกของเขา
”
“
เขาโกรธ!! โกรธมากๆ เขาบอกว่าจะมาฆ่าคุณ ”
มอลลี่ไม่ได้กล่าวอะไร
หล่อนออกไปข้างนอกและปิดประตู
บทที่ 2
มันเป็นเวลา
1 ทุ่ม ในตอนเย็นของวันเสาร์
แจ๊คกี้ได้ยืนอยู่ที่ริมหน้าต่าง และได้มีรถวิ่งเข้ามาอย่างช้าๆ
และหยุดลงตรงหน้าประตู มีชายผมขาวคนหนึ่งเดินออกมา.เขาคืออัลเบิดร์
เขาเป็นสามีของน้องสาวมอลลี่
" นี่คือลุงอัลเบิดร์ " " สายตลอด " แจ๊คกี้กล่าว
เธอเดินออกมาจากห้องและเปิดประตูหน้าบ้าน
อัลเบิดร์เดินเข้ามาและตรงไปที่มอลลี่
" โอ้ ที่รัก ฉันมาสายมาก
ฉันขอโทษ " อัลเบิดร์กล่าว
"ห้าสิบปีที่แล้ว
ชุดอะไรที่ยอดเยี่ยม " มอลลี่ไม่ได้ยิ้ม
" ขอบคุณอัลเบิดร์
พวกเราทุกคนได้รับของเก่า "
คืนนี้หล่อนจะสวมชุดเดรสยาวสีดำ
และสุนัขทั้งสองตัวสีดำนั่งอยู่ที่เท้าของเธอ
" ทุกคนที่อยู่ที่นี้ขณะนี้
ให้ไปรับประทานอาหารค่ำ " หล่อนกล่าว
ทุกคนยืนขึ้นและเดินไปที่โต๊ะอาหาร
“
โต๊ะดูดี ดอกไม้สวยมาก แจ๊คกี้ ” ไดแอนกล่าว
หล่อนเป็นผู้หญิงที่สวย มีผมสีดำ และมีตาสีฟ้าเข้ม และหล่อนใสเดรสสีแดง
อัลเบิดร์นั่งลงถัดจากโรเจอร์
โรเจอร์เป็นบุตรชายของมอลลี่ เป็นลูกคนที่สองของเธอ เขาอาศัยอยู่ที่เคมบริดจ์
ในบ้านที่มีราคาแพงหลังหนึ่ง
“ ปีเตอร์หยุดฉันจะลงไปที่ถนน ” แจ๊คกี้กล่าวอย่างรวดเร็ว
“ เขาคือใคร เขาโกรธคุณมากมอลลี่ ”
“ นั่นคือปีเตอร์ โฮบ บ้านฝั่งตรงข้ามถนน ” แจ๊คกี้กล่าวอย่างรวดเร็ว
เธอมองขามไปที่โต๊ะที่มอลลี่นั่งอยู่
“ เขาตกงานเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา และเขาก็โกรธใครบางคนอยู่ ”
“ มันคือมอลลี่ เขาไม่ชอบหล่อน ” อัลเบิดร์กล่าว
“ มันไม่มีอะไร ” มอลลี่กล่าว
และหลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มลงมือรัปประทานอาหาร
“ ป้าแอนนี่เป็นอย่างไรบ้าง ” แจ๊คกี้ถาม
“ หล่อนแย่ลงมากในตอนนี้ ” อัลเบิดร์กล่าว “ หล่อนพักอยู่บนเตียงตลอดเวลา
หล่อนต้องการพยาบาลตลอดเวลา ”
“ ฉันเสียใจด้วย ” มอลลี่กล่าว
อัลเบิดร์หยุดทานและมองไปที่มอลลี่
“ มันยากมากและแพงมากด้วย คุณก็รู้ใช่ไหม ”
“ แอนนี่ไม่มีความสุขเลยเพราะหล่อนไม่ได้มาเยี่ยมเธอ มอลลี่ หล่อนรักคุณมากๆ
เธอคือน้องสาวคนเล็กของเขา คุณรู้ใช่ไหม ”
มอลลี่หลับตาลง
แล้วพูดว่า “ ฉันรู้อัลเบิดร์ 50 ปีมาแล้ว
และฉันก็ยังเป็นน้องสาวตัวน้อยๆ ของเธอเสมอมา เราสามารถคุยเรื่องนี้ได้ในภายหลัง ”
อัลเบิดร์หัวเราะ “
โอ้ว ใช่!! เราสามารถคุยได้ภายหลัง
กับคุณเสมอมอลลี่ พรุ่งนี้เสมอไม่ใช่วันนี้ ”
แจ๊คกี้หันไปมองหน้าแม่ของเขา
แม่ของเขาโกรธอัลเบิดร์มาก มอลลี่ไม่เคยพูดเกี่ยวกับแอนนี่พี่สาวของหล่อน
และไม่ชอบไปเยี่ยมเพราะหล่อนป่วยมาก
“ ชุดเดรสสวยมากแอนนี่ มันคือชุดใหม่ใช่ไหม!! ”
“ ขอบคุณแจ๊คกี้ ” “ ใช่!!
มันคือชุดใหม่และแพงมาก ” “ ฉันได้มาเมื่อตอนวันพุธ ”
ไดแอนกล่าวและยิ้มให้กับแจ๊คกี้
“ พวกเราทั้งหมดก็คิดว่ามันแพง ” แจ๊คกี้กล่าว
หล่อนจำสายเรียกเข้าขงโทรศัพท์เมื่อตอนวันพุธได้เกี่ยวกับค่าตั๋วรถไฟ
“ ฉันไม่ชอบสิ่งของราคาถูก ” ไดแอนกล่าว “ และฉันก็กำลังต้องการเงินมากในตอนนั้น ”
“ ฉันต้องการไปอเมริกา ” “ คุณสามารถช่วยฉันได้ไหม
โรเจอร์ ? ”
“ โอ่ว ไม่!! ” โรเจอร์กล่าว “ ไม่มีใครต้องการช่วยคุณไดแอน
”
“ คุณไม่ชอบทำงาน พวกเราทั้งหมดรู้ ” “ แต่พวกเราทั้งหมดต้องการให้คุณได้ทำงาน
”
ไดแอนหัวเราะ “ มันไม่สำคัญโรเจอร์ ฉันไม่ต้องการความความช่วยเหลือของคุณ แม่ช่วยฉันเสมอ
แม่รักฉันที่สุด ”
และในทันใดนั้นหล่อนก็ยิ้มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ยิ้มหล่อนสวยมาก แต่ตาของหล่อนดูเยือกเย็น
แจ๊คกี้มองไปที่แม่ของหล่อน
มอลลี่หน้าซีดมาก แจ๊คกี้ไม่เข้าใจว่าทำไมมอลลี่ต้องกลัวไดแอน แจ๊คกี้ต้องการให้แม่ของหล่อนมีความสุข
บทที่
3
ตอนเช้าภายในบ้านเริ่มต้นด้วยความเงียบ
แต่ทันใดนั้น!! เสียงร้องไห้ก็ดังออกมาจากห้องข้างห้องของโรเจอร์
และนั้นก็เป็นห้องของแม่ของเขา
โรเจอร์เปิดประตูและมองไปที่นาฬิกา มันใกล้จะ 7 โมงเช้าแล้ว
เขาลุกออกมาจากเตียงและเปิดประตูอย่างเงียบๆ
ในเวลาเดียวกันประตูห้องของแม่เขาถูกเปิดออกและไดแอนเดินออกมาข้างนอก
หน้าของหล่อนซีดมาก
“ โรเจอร์!! แม่!! ฉันจะนำกาแฟไปให้หล่อน
ฉันพบว่าหล่อนตาย หล่อนตายแล้ว ตายบนเตียงของหล่อน ” และไดแอนก็ร้องไห้ออกมา
โรเจอร์วิ่งไปที่ประตูห้องแม่ของเขาและมองอย่างรวดเร็ว
หน้าต่างเปิดอยู่ แต่อุณหภมิในห้องกับอบอุ่น มอลลี่อยู่บนเตียงในขณะที่มือข้างหนึ่งอยู่ใต้หัว
โรเจอร์เดินไปที่เตียงและวางมือลงบนแขนของหล่อน มันหนาว และเขามองเลยไปที่บนโต๊ะตัวเล็กที่อยู่ข้างเตียง
มีถ้วยกาแฟร้อนๆอยู่
และมันก็มีแต่ถ้วยเปล่า
“ ฉันจะไปเรียกหมอ ” ไดแอนกล่าว
“ เธอ ตาย แล้ว ” โรเจอร์กล่าวช้าๆ หน้าของเขาขาวมาก “ แม่ตายแล้ว!! ”
ไดแอนเดินไปที่ประตู
“ ฉันจะไปโทรหาคุณหมอ ” หล่อนกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง
“ รอก่อน!! ” โรเจอร์เรียกไว้ “
โทรหาคนในครอบครัวก่อน ”
“ ครอบครัว!! ไม่มีใครรักแม่ ” พูดเสร็จไดแอนก็ได้วิ่งลงไปข้างล่าง
โรเจอร์เดินลงไปข้างล่างอย่างช้าๆ
“ ดร. แพ็ท นี่ ไดแอน แคร็กสัน พูดนะ ” “ แม่ของฉันตายแล้ว
คุณสามารถมาที่นี้ได้ไหม ”
หลังจากนั้น
ไดแอนก็วางโทรศัพท์ลง “ มันไม่จริง!! โรเจอร์! แม่ตายแล้ว พ่อพึงจะตายไปเมื่อฤดูหนาวที่แล้ว และตอนนี้ แม่! ” ไดแอนร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
“ อย่าร้องเลยนะ ไดแอน ” โรเจอร์กล่าว “ ฉันจะขึ้นไปข้างบนและทรหาลุงอัลเบิดร์และแจ๊คกิ้ ”
“ ไม่ได้นะ!! ไม่มีใครรักแม่ ”
เธอไม่ได้เสียใจ “ มองฉันซิ!! ฉันต้องการเงินของหล่อน
ทั้งหมด!! ”
ทันใดนั้นโรเจอร์อยากจะตีไดแอนทันทีที่เธอพูดจบ “ เงียบเดี๋ยวนี้ !! ” โรเจอร์พูด
“ เกี่ยวอะไรกับเธอ ”
“ ฉันไม่ได้รักแม่ ฉันต้องการแค่เงินของหล่อน !! ”
“
ใช่!! มันจริง ” ไดแอนกล่าว “ โอ๋ ฉันไม่สามารถพักอยู่ที่นี้ได้ ฉันจะไปข้างนอกกับสุนัขของฉัน ”
“
ไม่!! ” โรเจอร์กล่าว “
หมอกำลังจะมาและฉันต้องการให้เธออยู่ที่นี้ ”
ไดแอนกล่าว “ ไม่มีทาง!! ฉันต้องการไปที่ครัวและสุนัขก็จะมาหาฉัน
”
โรเจอร์ไม่เคลื่อนที่ เขายืนอยู่ข้างโทรศัพท์ “ มันไม่จริง
” เขาคิด
“ ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับเงิน ฉันต้องการเงิน และฉันกำลังจะรวย
ทุกอย่างกำลังง่ายสำหรับฉันในตอนนี้ แต่แม่…ทำไมฉันไม่รักเธอให้มากกว่านี้
”
และตอนนี้เธอตายไปแล้ว เขาต้องการเสื้อผ้าก่อนที่ ดร. แพ็ท จะมาถึง
ดร. แพ็ท เป็นชายที่อ้วนเล้กน้อยและมีผมมาก
ครอบครัวของเขาเป็นหมอ เขารู้ทุกเรื่องเกี่ยกับครอบครัวแคล็กสันเป็นอย่างดี
เขายืนและมองมาที่มอลลี่ และเขาได้มองไปที่ถ้วยกาแฟที่ว่างเปล่า
บนโต๊ะข้างหัวเตียงหล่อน
“ ฉันเสียใจ โรเจอร์ ” เขากล่าว “
ไดแอนอยู่ไหน ? หล่อนโทรหาฉัน ”
“
เธอไปข้างนอกกับสุนัข ” โรเจอร์กล่าว “ หล่อนโกรธฉัน โกรธทุกคน
”
“ นี่คงจะเป็นเรื่องที่ยากมาก ” ดร.
แพ็ท กล่าว “ ฉันจะไปโทรหาตำรวจ โรเจอร์ ”
“ ตำรวจ!! ทำไม? มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า
” โรเจอร์ถามอย่างรวดเร็ว
“ ฉันไม่รู้ แต่แม่ของเธอไม่ได้ป่วย ฉันเห็นเธอเมื่อวันอังคาร และเธอยังดูดีอยู่
แล้วทำไมเธอต้องตาย!!
”
“ ฉันไม่เข้าใจ ฉันต้องการค้นหามัน ”
โรเจอร์มองข้ามไปที่หน้าต่าง
และมองออกไปที่ถนน มันดูสวยมากในช่วงเช้าของฤดูร้อน
ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าและสวนที่เป็นสีเขียว ทั้งหมดมันเงียบมาก แม่ของเขารักสวนนี้
แต่ทอมบริดจ์ก็ต้องการสวนนี้เช่นกัน โรเจอร์รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก แม่ของเขาจะหลับอยู่ในจิตใจ
“ คุณรู้ไหม ในวันอังคารนั้น หล่อนมีขวดอยู่ใบหนึ่ง แต่ฉันไม่สามารถหามันที่ห้องของหล่อนได้
”
“ ฉันไม่รู้ ” โรเจอร์กล่าว
บทที่
4
ตำรวจมาถึงอย่างรวดเร็วพวกเขามากันมากมาย
บางคนก็ถ่ายรูป บางคนก็ขึ้นไปยังข้างบน ที่ห้องของมอลลี่ มีนักสืบ 2 คน เข้ามาคุยกับ ดร.แพ็ท ในครัว
และให้ทุกคนในครอบครัวรออยู่ในห้องนั่งเล่น มันป็นวันที่อากาศร้อนมาก
เมื่อเขาเปิดหน้าต่าง สุนัขก็มานั่งที่เท้าของไดแอนอย่างรวดเร็ว ภายในห้อง
ไม่มีใครคุย แจ๊คกี้สูบบุหรี่ พวกเขารอเป็นเวลานาน
ทันใดนั้นประตูก็ได้เปิดออกและนักสืบ 2 คน ก็ได้เดินเข้ามา
“ สวัสดีตอนเช้าครับ ผมเป็นสารวัตรนักสืบ
วอลซ์ และนี้คือ จ่า ฟอสเตอร์ ” นักสืบไม่ยิ้มเลย
เขาเป็นผู้ชายที่สูงสวมชุดเสื้อผ้าสีดำเก่าๆ หมวกสีดำ และสวมเสื้อคลุม
เขาสวมเสื้อคลุมเพราะว่าเขามักจะรู้สึกหนาวบ่อยๆ
คืนที่ผ่านมาทุกคนนอนหลับในบ้านบ้านแคล๊กสัน พวกเขาต้องการถามจากทุกคน
โรเจอร์ยืนขึ้น “ ฉัน โรเจอร์ แคล๊กสัน ”
“ คุณสามารถใช้ห้องทำงานเก่าของพ่อผมได้
ตามผมมา มันเป็นทางยาว ห้องทำงานไม่ได้ใหญ่มาก แต่มีโต๊ะและเก้าอี้ 3-4 ตัว ” โรเจอร์เปิดหน้าต่าง
“ ผมจะถามคำถามแรกกับลุงของคุณ
อัลเบิดร์ ” นักสืบวอลซ์กล่าว
เขาถอดหมวกและเสื้อแล้วนั่งลงข้างโต๊ะ
จ่าฟอสเตอร์รออยู่ที่ประตู
เขาเป็นผู้ชายที่สูงมาก มีผมสีดำและเป็นคนยิ้มง่าย
เขาไม่มีความสุขอย่างมากในเช้านี้
เพราะว่า
เขามักจะเล่นเทนนิสในวันอาทิตย์ตอนเช้า
เขาเป็นนักเทนนิสที่ดีที่สุดในสโสรเทนนิสของเคมบริจส์
อัลเบิดร์เข้ามาและไดนั่งลง
“ ฉันจะถามบางคำถาม ” นักสืบพูด
และจ่าฟอสเตอร์ก็กำลังจดอยู่
อัลเบิดร์มองที่เท้าของเขา
“ ใช่ ใช่ มันเป็นงานที่ดี ฉันรู้ ”
“ บอกฉันเกี่ยวกับเมื่อคืนที่ผ่านมา ” นักสือวอลซ์ถามอย่างรวดเร็ว
“ คุณโกรธอยู่กับมิสแคล็กสัน ”
อัลเบิดร์หันไปมองที่สารวัตร วอลซ์ เป็นอันดับแรก
“ ใช่ ฉันโกรธ
ทุกคนก็โกรธ ” “ โรเจอร์ก็โกรธ ไดแอนก็ต้องการเงินเพื่อไปอเมริกา
แล้วก็ได้มีชายคนหนึ่งโทรไปหา ทอมบริจด์ เขาต้องการสวนครึ่งหนึ่งเพื่อสวนของเขา
มอลลี่เป็นผู้หญิงที่รวยมาก ฉันต้องการเงินเพราะว่าแอนนี่ภรรยาของฉันเธอป่วย
และมอลลี่ก็เป็นพี่สาวของเธอ ฉันบอกกับมอลลี่ในเรื่องนี้แล้ว ”
“
มีอะไรให้ช่วยต่อไปในข้างหน้า ”
“
ดี !! มอลลี่โกรธทุกคน และต้องการไปข้างบน ”
พวกเขาเข้าไปในครัวเพื่อหากาแฟ
แจ๊คกี้ต้องการให้ทุกคนขึ้นไปบอกลามอลลี่ หล่อนจะอาศัยอยู่ที่นี้กับมอลลี่
ดังที่หล่อนต้องการให้มอลลี่มีความสุข
“ ไม่!! ” โรเจอร์พูดในครั้งแรก
เขาโกรธและไม่ต้องการเห็นแม่ของเขา
“ และไม่อยากเห็นมอลลี่ในห้องของเธอ? ”
“
ใช่ ฉันพยายาม และฉันต้องการไปข้างบนเป็นอันดับแรก
ฉันต้องการไปที่ห้องของมอลลี่ และถามเธอเรื่องเงินอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ที่นี้
มันไม่มีเงินสำหรับพี่สาวของเธอ ” อัลเบิอร์หยุดและวางแขนของเขาเหนือตาของเขา
สารวัตร
วอลซ์ มองไปที่อัลเบิดร์เพียงหนึ่งนาที “ หล่อนไม่ได้ยินเสียงหลังจากที่เธอต้องการที่เตียง”
ทุกคนต้องการไปที่ห้องของมอลลี่เพราะต้องการจะบอกฝันดี
สารวัตร
วอลซ์ วางแขนของเขาข้าหัวของเขา แจ๊คกี้เงียบมาก
“ แม่ของเธอพูอะไรอะ ” แจ๊คกี้เปิดกระเป๋าของหล่อนเพื่อหาบุหรี่
“ ฉันสามารถสูบบุหรี่ได้ไหม ”
“ แล้วแต่คุณ ที่นี้มันเป็นบ้านของคุณ ” สารวัตร วอลซ์กล่าว
เขาหันไปมองแจ๊คกี้
“ แม่ของคุณพูดว่าอะไรนะ ” เขาถามอีกครั้ง
“ หล่อนต้องการลงไปข้างล่างอีกครั้ง หล่อนจำสุนัขได้
หล่อนต้องการรับประทานอาหารค่ำพร้อมกับพวกเขา ฉันต้องการไปที่ห้องของฉัน
และหล่อนต้องการไปข้างล่าง ”
“ เวลาเท่าไร ”
“ ฉันจำไม่ได้ ประมาณเที่ยงคืน ฉันคิด
”
“ และถ้วยกาแฟร้อนๆละ? ”
“ มันอยู่บนโต๊ะบนเตียงหล่อน ”
“ คุณไม่ต้องการเงินแม่ของคุณใช่ไหม ? ”
“ ไม่!! สารวัตร เงินมันไม่สำคัญสำหรับฉัน
ที่นี้สำคัญมากกว่าทุกสิ่ง ” แจ๊คกี้กล่าวอย่างรวดเร็ด
“ ดี ลุงอัลเบิดร์ต้องการเงิน ทอมบริดจ์ต้องการสวน คุณต้องการอะไร? ”
เมื่อแจ๊คกี้สูบบุหรี่เสร็จและมองไปที่สารวัตร
ทันใดนั้นตาของหล่อนเต็มไปด้วยความโกรธ “
ไม่ลืม ปีเตอร์ โฮบ ”
“ งานของเขาหายเพราะแม่ของหล่อน เขาต้องการฆ่าหล่อน คุณก็รู้
และกี่ยวกับอะไรไดแอน? ”
คุณพบขวดเปล่าในกระเป๋าของหล่อน
สารวัตร
วอลซ์ฟังอย่างระมัดระวัง
“ พวกเราทุกคนกำลังจะไปถามคำถามจากทุกคน มิสแคล็กสัน ”
“ คุณต้องการแซนวิสหรือกาแฟไหม ? ”
“ อืม!! ใช่ ” สารวัตร วอลซ์
กล่าอย่างอบอุ่น
“ ฉันต้องการแซนวิสและกาแฟเป็นอย่างมาก ”
บทที่
5
หลังจากที่เอาแซนวิสและกาแฟไปให้
สารวัตร วอลซ์ แล้ว สารวัตรได้เรียกโรเจอร์ แคล็กสัน เข้ามาในสำนักงาน โรเจอร์เข้ามาและได้นั่งลง
“ ขณะนี้ มิสแคล็กสัน ” “ ทำไมเมื่อคืนแม่ของคุณถึงได้โกรธคุณ
”
“ บ้านหลังนี้ใหญ่มาก ” โรเจอร์กล่าว “ มันเต็มไปด้วยงานของแม่เค้า ฉันต้องการให้หล่อนย้าย แต่ไม่!!
หล่อนรักบ้านหลังนี้และสวนมาก หล่อนไม่ต้องการย้าย ”
“ บอกฉันเกี่ยวกับงานของคุณ มิสเตอร์ แคล็กสัน แม่ของ ”
“ แม่ของคุณได้ตายและขณะนี้หล่อนรวยมาก ”
“ คุณต้องการเงินใช่ไหม ? ”
ทันใดนั้นใบหน้าของโรเจอร์หน้ากลัวขึ้นมาทันที่
“ คุณพูดอะไร? ”
“ ฉันไม่ได้ฆ่าแม่ของฉัน ใช่ฉันต้องการเงิน เพื่อนและฉันต้องการตึกสิบ
ในบ้านหลังนี้ และในสวนนี้
พวกเราสามารถได้รับเงินที่มากจากพวกเขา ”
“ ดังนั้น ฉันต้องการให้แม่ขายบ้านหลังนี้ มันจริง แต่มิสเตอร์ บริดจ์
ต้องการสวนนี้ครึ่งหนึ่ง ด้วย คุณก็รู้
เพื่อฟาร์มของเขา ”
สารวัตร
วอลซ์ ย้ายดินสอบนโต๊ะ “ บอกฉัน
เกิดอะไรขึ้นข้างล่าง คุณต้องการห้องของแม่คุณ ”
“ ใช่ ฉันไม่ ฉันต้องการบอกฝันดีกับแม่ของฉัน ”
“ คุณไม่ได้พุดเกี่ยวกับบ้านอีกครั้งใช่ไหม ?”
“ ใช่ ฉันไม่ได้พูดอีกครั้ง ฉันรักบ้านหลังนี้และไม่ได้ต้องการที่จะขายมัน
”
สารวัตร วอลซ์
หันไปมองที่โรเจอร์เพียงเซี้ยววินาที
“ ฉันเห็นคุณหา ขวดเปล่าอยู่? มิสเตอร์แคล็กสัน
ในห้องของไดแอน ”
ใบหน้าของโรเจอร์ไม่ได้เปลี่ยนื
“ โอ่ว ใครคนหนึ่งวางพวกเขาให้อยู่ที่นี้ ไดแอนไม่ได้ฆ่าแม่ของฉัน ฉันรู้ ”
“ ดีมาก ฉันต้องการพบไดแอนเป็นคนต่อไป ”
โรเจอร์ลุกขึ้นและมองออกไปห้องข้างซ้าย
บทที่ 7
ในเช้าของวันจันทร์จ่าฟอสเตอร์ต้องการไปที่สำนักงานของโรเจอร์และถามบางคำถาม
และเขาต้องการไปที่บ้านของอัลเบิดร์เพื่อไปถามบางคำถาม
สารวัตร
วอลซ์ นั่งอยู่ในห้องทำงานของเขา และโทรศัพท์ เขากำลังโทรไปหาปีตอร์ โฮบ และโทรหา ทอม บริดจ์
และเขาต้องการกาแฟและแซนวิส
ในเวลา
3 นาฬิกา นักสืบทังสองท่านได้ขับรถไปที่บ้าน แคล็กสัน
“ ฉันต้องการพบทุกคน ”
เขาคุยกับโรเจอร์
เมื่อทุกคนเข้ามาภายในห้องนั่งเล่นและได้นั่งลง
สารวัตร
วอลซ์ ยืนขึ้น และมองหน้าพวกเขา คนต่อคน
“ ผมต้องการคุยกับพวกคุณ
ทุกคนฆ่ามอลลี่แคล๊กสัน ทุกคนวางยานอนหลับในนมร้อนของหล่อน และฆ่าหล่อน ”
“ ไม่มีใครต้องต้องการพูดความจริงกับฉัน
แต่ตอนนี้ผมได้รู้ความจริงแล้ว และกำลังจะบอกพวกคุณ ”
สุนัขสองตัวได้เดินเข้ามาในห้องและนั่งลงที่เท้าของไดแอน
ภายในห้องมันเงียบมาก
สารวัตรมองไปที่อัลเบิดร์ “ มิสเตอร์ คิง ภรรยาของคุณป่วยหนักมาก และต้องการพยาบาล คุณบอกสิ่งนี้กับผม
คุณไม่ต้องบอกกับผมเกี่ยวกับบ้านของคุณ ”
“
คุณจะขายบ้านหลังนี้ในเดือนหน้า เพราะว่าคุณต้องการเงิน ”
อัลเบิดร์โกรธมาก “ เมื่อปีที่แล้ว ผมถามสามีของมอลลี่เกี่ยวกับเงินบางส่วน
และเขาตอบ ใช่ แต่หลังจากนั้นเขาเสียชีวิตในอุบัติเหตุ ”
“ อุบัติเหตุ!! ” ไดแอนร้องไห้ออกมา
“ มันไม่ใช่อุบัติเหตุ แม่ฆ่าพ่อ
เพราะต้องการเงินของเขา ”
“ พูดกับฉันเดี๋ยวนี่
ไดแอน ”
“ คุณไปเยี่ยมแม่ของคุณทุกเดือนและนำเงินมาจากหล่อน
”
“ เมื่อเดือนที่แล้วคุณได้รับเงินเพื่อ
โทรทัศน์ของคุณ”
“ และเมื่อเดือนนี้คุณได้รับเงิน
เพื่อโทรศัพท์ของคุณ ”
“ ทุกๆเดือน
คุณก็โทรหาแม่ของคุณ ”
“
มันไม่ใช่อุบัติเหตุ !! เธอฆ่าพ่อ ”
“ ฉันกำลังจะไปบอกบอกตำรวจ
”
“ แม่ของคุณกลัวตำรวจ
และหล่อนให้เงินคุณ ”
“ แต่แม่ของเขาไม่ตกลง ”
ในตอนสุดท้าย
“
เธอต้องการฆ่าแม่ของเธอ และเธอก็ไม่ฆ่าหล่อน ”
“ แม่ของเธอต้องการลงไปข้างล่างไปที่สุนัข
และวางยานอนหลับในนมร้อนของเธอ ”
“ หลังจากนั้น
เธอวางขวดเปล่าไว้ในกระเป๋า ของไดแอน ”
แจ๊คกี้ลุกขึ้นยืน!! แววตาของเธอเป็นสีดำและน่ากลัว “ คุณไม่เข้าใจ!! ” หล่อนร้องไห้
“ แม่ไม่ให้อะไรฉัน ”
“ ฉันต้องการมีความสุข
กับทอม ”
“ ฉันรักทอม
และทอมก็รักฉัน แต่แม่ปฎิเสธอย่างเดียว ”
“ ไม่เสมอมา ”
หลังจากนั้นร้องก็เริ่มร้องไห้ ไม่มีใครหันมามองหล่อน
แจ๊คกี้ไปที่รถของตำรวจ
สารวัตร วอลซ์ มองและเดินออกไปอย่างช้าๆ ไปที่รถของเขา เขารู้สึกเหนื่อยและหิว
เขาหยุดและมองกลับไปที่บ้าน
“ ดี ” เขาพูดกับจ่าฟอสเตอร์
ในตอนสุดท้าย พวกเขาก็ได้รับเงิน
อัลเบิดร์ , โรเจอร์ , ไดแอน
ขณะนี้พวกเขาต่างก็รวยกัน แต่พวกเขากำลังจะมีความสุขจริงหรือ?
เขาเข้าไปในรถ “ ไปเถอะ ”
เขาพูด “ ฉันกำลังหิว ฉันต้องการแซนวิส ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น